کره زمین از سه قسمت اصلی تشکیل شده است:
- هسته زمین (مایع)
مواد مذابی با حرارت 6000 درجه سانتیگراد که معادل حرارت سطح خورشید است.
- گوشته زمین (نیمه جامد و خمیری)
مواد تشکیل دهنده آن مانند آهن، منیزییم، کلسیم و ... داغ و نیمه خمیری
هستند و هر چه از هسته زمین دورتر می شوند از حرارت شان کاسته می شود.
نازک ترین بخش زمین است که همه جانداران، روی آن زندگی می کنند و تنها یک درصد از حجم زمین را تشکیل می دهد.
* اگر بخواهیم کره زمین رابه تخم مرغ تشبیه کنیم، هسته، "زرده" است، گوشته، "سفیده" و پوسته، "پوست" تخم مرغ. پوسته جامد زمین، یکدست نیست بلکه از صفحات بزرگ و گوناگون سنگ تشکیل شده اند که مانند قطعات ناهمگون یک پازل، سطح زمین را پوشانده اند.
گسل
همان طور که در سطرهای بالا خواندیم، زیر زمین داغ است و همین داغی باعث شده است که همواره در تحرک باشد. تحرکات زیر زمین، سنگ های بزرگ روی زمین را نیز تحت تأثیر قرار می دهد و باعث حرکت مداوم و گاه شکستگی آنها می شود.
گفتیم که سنگ ها به شکل صفحاتی در کنار هم قرار گرفته اند. جایی که سنگ ها به هم می رسند "گسل" نام دارد. گاهی فشارهای داخل زمین، باعث می شود صفحات سنگ ها تکان بخورند و لبه های آنها به هم ساییده شود. این ساییدگی گاه افقی است و بعضاً عمودی. گاه نیز سنگ ها دچار شکستگی های جدید می شوند. انرژی حاصل از این حرکت ها، بر روی زمین به صورت لرزش حس می شود که به آن، «زلزله» می گوییم.
از آنجایی که مرزهای صفحهها در درون سنگ کره قارهها رخ میدهد، تغییر شکل در منطقهای بسیار بزرگتر از مرز صفحه پخش شدهاست. مانند تبدیل قارهای گسل سان آندریاس، بسیاری از زمین لرزهها به دور از مرز صفحه رخ میدهند و به گونههای توسعه یافته در منطقه وسیع تری از تغییر شکل ناشی از نا منظمی در رابطه با گسل ردیابی هستند (به عنوان مثال منطقه «بزرگ خم».) زلزله نورتریج با جنبش در رانش کوه درون چنین منطقهای در ارتباط بود. مثال دیگر مرز صفحه همگرا و بهشدت مایل بین پلیت عربی و اوراسیا است که بخشی از شمال غربی کوههای زاگرس میباشد. تغییر شکل در ارتباط با مرز این صفحه به پوستهٔ تقریباً خالص که جنبشهای عمود بر مرز در منطقه وسیعی در جنوب غربی و حرکات تقریباً خالص ضربهای- لغزشی در امتداد گسلهای اصلی نزدیک به مرز واقعی صفحهها تقسیم میشود. این توسط مکانیسم کانونی زمین لرزه نشان دادهاست. همه صفحات تکتونیکی میدان تنش داخلی ناشی از تعاملات خود با صفحات مجاور و بارگیری یا تخلیه رسوبی دارند. (به عنوان مثال deglaciation.) این تنشها ممکن است برای ایجاد شکست در امتداد گسل صفحههای موجود کافی باشند، و زلزلههای میان صفحهای را ظاهر کنند.