وحشتناک ترین فیلم واقعی از سونامی ژاپن که تا کنون دیده نشده - The most terrifying real Japanese tsunami footage ever seen

پس از این زمین لرزه بود که نائوتو کان، نخست وزیر وقت ژاپن از آن به عنوان بدترین و سخت‌ترین بحران ژاپن پس از پایان جنگ جهانی دوم یاد کرد.

۱۱ مارس ۲۰۱۱ بود که زمین‌لرزه‌ای به قدرت ۹ ریشتر در نزدیکی سندای در استان میاگی در شمال شرقی ژاپن رخ داد. مرکز سطحی زمین‌لرزه ناحیهٔ توکوهو بود. این زمین‌لرزه موجب خسارات بسیار زیادی شامل تخریب شدید جاده‌ها، راه‌آهن، ایجاد آتش‌سوزی در برخی مناطق در ژاپن شد.

پس از این زمین لرزه برق حدود ۴٫۴ میلیون خانوار در شمال شرقی ژاپن قطع شد و ۱٫۴ میلیون نفر نیز از دسترسی به آب آشامیدنی محروم شدند. همچنین منفجر شدن سه راکتور هسته‌ای در پی انباشته شدن گاز هیدروژن موجب از کار افتادن تعدادی از ژنراتور‌های الکتریکی در این کشور شد. پس از این زمین لرزه بود که نائوتو کان، نخست وزیر وقت ژاپن از آن به عنوان بدترین و سخت‌ترین بحران ژاپن پس از پایان جنگ جهانی دوم یاد کرد.

اما این زمین‌لرزه تمام ماجرا نبود. پس از وقوع این زمین لرزه بزرگ یک سونامی عظیم در برخی نواحی ژاپن ایجاد شد. امواج این سونامی بزرگ و بی‌سابقه در ژاپن به ارتفاع ۱۵ متر می‌رسید. بلافاصله در ژاپن بالاترین درجه هشدار خطر سونامی اعلام شد و توسط بلندگو‌ها و رادیو و تلویزیون از مردم خواسته شد که به سرعت نواحی نزدیک دریا را تخلیه کرده و به نواحی بلند پناه ببرند.

اثرات این سونامی مرگبارتر و مخرب‌تر از زمین‌لرزه بود. تصاویر پس از سونامی شهر می‌نامی‌سانریکو نشان می‌داد که هیچ آثاری از وجود شهر باقی نمانده است. در شهر ریکوزنتاکاتا نیز تا طبقهٔ سوم ساختمان‌ها به زیر آب فرو رفتند. خسارت در سه استان فوکوشیما، میاگی و ایواته ژاپن بسیار گسترده بود. بنا بر اعلام آژانس پلیس ملی ژاپن در اثر این زمین لرزه مهیب و سونامی بزرگ ۴۵۷۰۰ ساختمان نابود شد و به ۱۴۴۳۰۰ ساختمان نیز خسارت وارد شد. همچنین به ۲۳۰۰۰۰ خودرو و کامیون نیز خسارت وارد شد. در ادامه می‌توانید ویدئوی تکان دهنده از این سونامی وحشتناک را مشاهده کنید.

The most devastating Earthquake in Japan

سونامی شهر می‌نامی‌سانریکو

نیارش گستر ایران - Niaresh Gostar Iran

سونامی چیست؟ What is Tsunami

امواج کشندی یا آب‌تاز، آبلرزه یا سونامی ( Tsunami) یکی از بلایای طبیعی است. سونامی به لرزش شدید آب دریا گفته می‌شود که در پی زمین‌لرزه‌های زیر دریا پدید می‌آید. آبی که به لرزه درآمده به‌شکل موج‌های عظیم به کرانه‌ها رسیده و ویرانی به بار می‌آورَد. سونامی موقعی شروع می‌شود که حجم عظیمی از آب به‌ سرعت مرتفع می‌شود. این حرکتِ سریع می‌تواند در نتیجهٔ یک زلزلهٔ زیرآبی رخ دهد یا بر اثر لغزیدن صخره، یا یک انفجار آتشفشانی یا هر حادثهٔ دیگری که انرژی زیادی دارد ایجاد شود.

واژه‌شناسی

بسیاری از سونامی‌ها در کرانه‌های ژاپن رخ می‌دهند و از این رو واژه Tsunami مربوط به این پدیده یعنی (سونامی) به  انگلیسی  و از آن راه به بسیاری زبان‌های دیگر نیز راه یافته‌ است. غریاله واژهٔ فارسی بومی برای این پدیده در استان بوشهر است. و پدیدهٔ غریاله در کرانه‌های خلیج فارس دارای پیشینه است.

سونامی‌ها معمولاً پس از یک زمین‌لرزهٔ بزرگ (با حرکت رو به بالا)، فعالیت آتشفشانی زمین‌لغزه یا برخورد شهابسنگها پدید می‌آیند.  پس از سونامی‌ها معمولاً گسلهای بزرگی در بستر دریاها پدید می‌آیند. سرعت موج‌های آبلرزه‌ای گاه به بیش از ۸۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسد. سونامی سال ۱۷۸۸ لیسبون (پرتغال) با موج‌هایی به بلندی حدود ۱۸ متر به شهر هجوم برد و ساکنان آن شهر را در کام خود فروبرد. یکی از بزرگ‌ترین سونامی‌ها که در دسامبر سال ۲۰۰۴ میلادی در نزدیکی سوماترای اندونزی روی داد باعث ویرانی عظیم و کشته شدن پیرامون ۱۰۰٫۰۰۰ تن در جنوب آسیا شد. 

در کتاب‌های تاریخ آمده که بندر بزرگ و پهناور سیراف در جنوب ایران تا سدهٔ چهارم هجری و عصر دیلمیان بندری آباد و پررونق بوده و ناگهان بر اثر زمین‌لرزه‌ای، قسمت بزرگی از شهر به زیر آب رفته که آثار آن هنوز هم مورد توجه باستان‌شناسان ایرانی و خارجی است. آیا غریاله سیراف را ویران کرد و به زیر آب برد پاسخ این سؤال را باید در پژوهش‌های آینده یافت.

A tsunami lit. 'harbour wave' pronounced [tsɯnami]) is a series of waves in a water body caused by the displacement of a large volume of water, generally in an ocean or a large lake. Earthquakes, volcanic eruptions and other underwater explosions (including detonations, landslides, glacier calvings, meteorite impacts and other disturbances) above or below water all have the potential to generate a tsunami. Unlike normal ocean waves, which are generated by wind, or tides, which are generated by the gravitational pull of the Moon and the Sun, a tsunami is generated by the displacement of water.

Tsunami waves do not resemble normal undersea currents or sea waves because their wavelength is far longer. Rather than appearing as a breaking wave, a tsunami may instead initially resemble a rapidly rising tide. For this reason, it is often referred to as a tidal wave, although this usage is not favoured by the scientific community because it might give the false impression of a causal relationship between tides and tsunamis. Tsunamis generally consist of a series of waves, with periods ranging from minutes to hours, arriving in a so-called "wave train". Wave heights of tens of metres can be generated by large events. Although the impact of tsunamis is limited to coastal areas, their destructive power can be enormous, and they can affect entire ocean basins. The 2004 Indian Ocean tsunami was among the deadliest natural disasters in human history, with at least 230,000 people killed or missing in 14 countries bordering the Indian Ocean.

نیارش گستر ایران - Niaresh Gostar IRAN

زمین‌لرزه و سونامی ۲۰۰۴ اقیانوس هند - 2004 Indian Ocean earthquake and tsunami

زلزلهٔ بزرگ اندونزی در مورخه ۲۶ دسامبر ۲۰۰۴ میلادی مطابق با ۶ دی ماه ۱۳۸۳ با بزرگای گشتاوری ۹/۱ ریشتر در عمق ۳۰ کیلومتری زمین و در فاصله ۱۶۰ کیلومتری شمال غرب سواحل سوماترای اندونزی درون اقیانوس هند اتفاق افتاد. این زمین لرزه سومین زلزله قدرتمند ثبت شده تاریخ و طولانی‌ترین زمین لرزه نام گرفت که به مدت ده دقیقه مناطق اطراف را به لرزه درآورد. آبلرزه حاصل از این زلزله باعث مرگ بیش از ۲۸۶۰۰۰ نفر در ۱۴ کشور گوناگون شد. یکی از مناطقی که با وجود فاصله زیاد از مرکز لرزه آسیب‌های جدی دیده بندر بیلا می‌باشد.

کشورهای آسیب دیده

در این حادثه کشورهای زیادی آسیب‌های جانی و مالی فراوانی را متحمل شدند که بیشتر شامل کشورهایی با وضعیت بد اقتصادی می‌شود. آماری از آسیب‌های وارده به این کشورها در جدول زیر آمده‌است.

منبع: ویکی پدیا

The 2004 Indian Ocean earthquake and tsunami (also known as the Boxing Day Tsunami) occurred at 00:58:53 UTC on 26 December, with an epicentre off the west coast of northern Sumatra, Indonesia. It was an undersea megathrust earthquake that registered a magnitude of 9.1–9.3 Mw, reaching a Mercalli intensity up to IX in certain areas. The earthquake was caused by a rupture along the fault between the Burma Plate and the Indian Plate.

A series of massive tsunami waves grew up to 30 metres (100 ft) high once heading inland, after being created by the underwater seismic activity offshore. Communities along the surrounding coasts of the Indian Ocean were severely affected, and the tsunamis killed an estimated 227,898 people in 14 countries. The Indonesian city of Banda Aceh reported the largest number of victims. The earthquake was one of the deadliest natural disasters in recorded history. The direct results caused major disruptions to living conditions and commerce, particularly in Indonesia, Sri Lanka, India, and Thailand.

The earthquake was the third-largest ever recorded and had the longest duration of faulting ever observed; between eight and ten minutes. It caused the planet to vibrate as much as 10 millimetres (0.4 inches), and it remotely triggered earthquakes as far away as Alaska. Its epicentre was between Simeulue and mainland Sumatra. The plight of the affected people and countries prompted a worldwide humanitarian response, with donations totalling more than US$14 billion. The event is known by the scientific community as the Sumatra–Andaman earthquake.

Earthquake

The 2004 Indian Ocean earthquake was initially documented as having a moment magnitude of 8.8. In February 2005, scientists revised the estimate of the magnitude to 9.0. Although the Pacific Tsunami Warning Center has accepted these new numbers, the United States Geological Survey has so far not changed its estimate of 9.1. A 2006 study estimated a magnitude of Mw 9.1–9.3; Hiroo Kanamori of the California Institute of Technology estimates that Mw  9.2 is representative of the earthquake's size.

The hypocentre of the main earthquake was approximately 160 km (100 mi) off the western coast of northern Sumatra, in the Indian Ocean just north of Simeulue island at a depth of 30 km (19 mi) below mean sea level (initially reported as 10 km or 6.2 mi). The northern section of the Sunda megathrust ruptured over a length of 1,300 km (810 mi). The earthquake (followed by the tsunami) was felt in Bangladesh, India, Malaysia, Myanmar, Thailand, Sri Lanka and the Maldives. Splay faults, or secondary "pop up faults", caused long, narrow parts of the seafloor to pop up in seconds. This quickly elevated the height and increased the speed of waves, destroying the nearby Indonesian town of Lhoknga.

Indonesia lies between the Pacific Ring of Fire along the north-eastern islands adjacent to New Guinea, and the Alpide belt that runs along the south and west from Sumatra, Java, Bali, Flores to Timor. The 2002 Sumatra earthquake is believed to have been a foreshock, preceding the main event by over two years.

Great earthquakes, such as the 2004 Indian Ocean earthquake, are associated with megathrust events in subduction zones. Their seismic moments can account for a significant fraction of the global seismic moment across century-scale periods. Of all the moment released by earthquakes in the 100 years from 1906 through 2005, roughly one-eighth was due to the 2004 Indian Ocean earthquake. This quake, together with the Good Friday earthquake (Alaska, 1964) and the Great Chilean earthquake (1960), account for almost half of the total moment.

Since 1900, the only earthquakes recorded with a greater magnitude were the 1960 Great Chilean earthquake (Magnitude 9.5) and the 1964 Good Friday earthquake in Prince William Sound (Magnitude 9.2). The only other recorded earthquakes of magnitude 9.0 or greater were off Kamchatka, Russia, on 4 November 1952 (magnitude 9.0) and Tōhoku, Japan (magnitude 9.1) in March 2011. Each of these megathrust earthquakes also spawned tsunamis in the Pacific Ocean. In comparison to the 2004 Indian Ocean earthquake, the death toll from these earthquakes was significantly lower, primarily because of the lower population density along the coasts near affected areas, the much greater distances to more populated coasts, and the superior infrastructure and warning systems in MEDCs (More Economically Developed Countries) such as Japan.Other huge megathrust earthquakes occurred in 1868 (Peru, Nazca Plate and South American Plate); 1827 (Colombia, Nazca Plate and South American Plate); 1812 (Venezuela, Caribbean Plate and South American Plate) and 1700 (western North America, Juan de Fuca Plate and North American Plate).  All of them are believed to be greater than magnitude 9, but no accurate measurements were available at the time.

روستایی در ساحل سوماترا، اندونزی

نیارش گستر ایران - Niaresh Gostar Iran

زمین‌لرزه ۱۹۶۰ والدیویا، شیلی- 1960 Valdivia earthquake

زمین‌لرزهٔ ۱۹۶۰ والدیویا یا زمین‌لرزهٔ عظیم شیلی در تاریخ ۲۲ مه ۱۹۶۰ میلادی، برابر با ‎۱ خرداد ۱۳۳۹، ساعت ۱۹:۱۱:۱۷ به زمان یوتی‌سی در شیلی، منطقه والدیویا رخ داد. این زمین‌لرزه قدرتمندترین زمین‌لرزهٔ ثبت شده در تاریخ است. ژرفای این زلزله ۳۵ کیلومتر و بزرگی آن ۹٫۶ در مقیاس Mw اعلام شده‌است. زمین‌لرزه به وقت محلی در روز یکشنبه، ساعت ۱۵ روی داده و منطقه زمانی آن یوتی‌سی -۴ بوده‌است (با لحاظ تغییر ساعت تابستانی).

The 1960 Valdivia earthquake (Spanish: Terremoto de Valdivia) or the Great Chilean earthquake (Gran terremoto de Chile) on 22 May 1960 is the most powerful earthquake ever recorded. Various studies have placed it at 9.4–9.6 on the moment magnitude scale. It occurred in the afternoon (19:11 GMT, 15:11 local time), and lasted approximately 10 minutes. The resulting tsunami affected southern Chile, Hawaii, Japan, the Philippines, eastern New Zealand, southeast Australia, and the Aleutian Islands.

The epicenter of this megathrust earthquake was near Lumaco, approximately 570 kilometres (350 mi) south of Santiago, with Valdivia being the most affected city. The tremor caused localised tsunamis that severely battered the Chilean coast, with waves up to 25 metres (82 ft). The main tsunami traveled across the Pacific Ocean and devastated Hilo, Hawaii. Waves as high as 10.7 metres (35 ft) were recorded 10,000 kilometres (6,200 mi) from the epicenter, and as far away as Japan and the Philippines.

The death toll and monetary losses arising from this widespread disaster are not certain. Various estimates of the total number of fatalities from the earthquake and tsunamis have been published, ranging between 1,000 and 7,000 killed. Different sources have estimated the monetary cost ranged from US$400 million to $800 million (or $3.46 billion to $6.91 billion today, adjusted for inflation).

نیارش گستر ایران  - Niaresh Gostar Iran

مقایسه مقیاس شدت مرکالی و مقیاس بزرگای ریشتر - Comparing Richter Scale with Mercalli Intensity Scale

برای سنجش زلزله دو نوع مقیاس متداول و مهم وجود دارد.
1 - مقیاس ریشتر 
2 مقیاس مرکالی
که دامنه حدود و کاربرد آنها با هم متفاوت هست .مقیاس ریشتر بزرگی زلزله را نشان می دهد در حالی که مقیاس مرکالی در باره شدت آن است.اما ریشتر چیست؟مقیاس ریشتر که در سال 1935 توسط آقای ریشتر ارائه شده است ، بزرگی موج یک زمین لرزه را نشان می دهد. ( نه شدت آن را )که برابر است با لگاریتم در مبنای 10 دامنه موج زلزله بر حسب میکرون که در فاصله 100 کیلومتر از مرکز زلزله توسط دستگاه وود اندرسون ثبت شده باشد.به عنوان مثال زلزله ای که 5 ریشتر نامیده میشود ، دارای دامنه موجی به طول10 به توان 5 میکرون یا همان 10 سانتیمتر هست.در صورتی که زلزله 7 ریشتری دارای دامنه موجی به طول 10 متر هست!!همانطور که مشاهده می شود با توجه به لگاریتمی بودن مقیاس با افزایش یک واحد ، نتیجه 10 برابر می شود .البته این دامنه ی کانون زلزله می باشد ( پایین تر از پوسته )
مقایسه انرژی معادل آزاد شده توسط زمین  در جدول زیر با TNT :
بزرگی زلزله در مقیاس ریشتر انرژی معادل انفجار TNT
1 ریشتر = 190 گرم
2 ریشتر= 6.5 کیلو گرم
3ریشتر = 190 کیلو گرم
4ریشتر = 6 تن
5 ریشتر = 199 تن
6 ریشتر =6270 تن
7ریشتر =199000 تن
8 ریشتر =62700000 تن
9 ریشتر = 1990000000 تن
برخلاف تصور عموم این مقیاس برای تخمین و قضاوت در مورد مکانیسم های تخریب زلزله مستدل نمیباشد .و دلیل آن به شرح زیر می باشد:
1 - با توجه به متغییر بودن نوع زمین 
( در زمین های سنگی و متراکمتر بیشتر از زمین های نرم منتشر می شود )
2 - طول زمان ارتعاش ممکن است در زمین لرزه ها متفاوت باشد.3 - به شرایط منبع ایجاد و مکانیسم به وجود آورنده نیز بستگی دارد.4 - نوع امواج اعم از امواج طولی (p) ، عرضی (s) ، رایلی و یا لاو ودلایل دیگر که ذکر آنها نیاز به مطرح کردن مسائل فراتر دارد.پس به زبان ساده و قابل فهم برای دوستان اگر بگویم ، با شنیدن درجه ریشتر درباره شدت آن قضاوت نکنید .چه بسا تخریب زلزله 6.5 ریشتری بیش از 7 ریشتری باشد ، با توجه به دلایل فوق .تنها درجه ای که شدت و تخریب زلزله را نشان میدهد مقیاس مرکالی می باشد.مقیاس مرکالی چیست؟مقیاس مرکالی شدت زلزله را از لحاظ احساس و میزان خطرناکی بررسی می کند که دارای 12 درجه می باشد.ممکن است در یک شهر زلزله ای به بزرگی 6 ریشتر رخ دهد و تخریب گسترده صورت گیرد ولی همانزلزله 6 ریشتری در شهری دیگر نخریب چندانی به بار نیاورد در اینصورت مقیاس مرکالی آنها متفاوت خواهد بود/بنابر این مقیاس مرکالی با توجه به شتاب زمین در محل مورد نظر سنجیده می شود.که به صورت ضریبی از شتاب G بیان می شود.به عنوان مثال برای شدت 7 مرکالی تقریبا 0.2g در نظر گرفته می شود که طراحی سازه ها نیز بر حسب آن صورت می گیرد. پس با شنیدن کلمه ریشتر هیچ قضاوتی درباره زلزله نکنید !

Mercalli Scale

What is the Mercalli Scale

As we have already noted, the severity of an earthquake can vary from events which are barely detectable even using the most sophisticated devices, to devastating events which can level cities and trigger tsunamis and sometimes even volcanic activity. Various scales were proposed in the past to measure the magnitude of earthquakes until 1935, when the Richter Magnitude Scale was developed by Conrad Richter to measure the intensity of the seismic waves.

However, Richter ratings only give you a rough idea of the actual impact of an earthquake. As we've seen, an earthquake's destructive power varies depending on the composition of the ground in an area and the design and placement of man-made structures. The extent of damage is rated on the Mercalli Intensity Scale.

The Mercalli Intensity Scale was developed by the Italian volcanologist Giuseppe Mercalli in 1884 and expanded to include 12 degrees of intensity in 1902 by Adolfo Cancani. It was modified again by Harry O. Wood and Frank Neumann in 1931. It is known today as the Modified Mercalli Intensity Scale.

Mercalli ratings, which are given as Roman numerals, are based on largely subjective interpretations. A low intensity earthquake, one in which only some people feel the vibration and there is no significant property damage, is rated as a II. The highest rating, a XII, is applied to earthquakes in which structures are destroyed, the ground is cracked and other natural disasters, such as landslides or tsunamis, are initiated.

Richter scale ratings are determined soon after an earthquake, once scientists can compare the data from different seismograph stations. Mercalli ratings, on the other hand, can't be determined until investigators have had time to talk to many eyewitnesses to find out what occurred during the earthquake. Once they have a good idea of the range of damage, they use the Mercalli criteria to decide on an appropriate rating.

The Mercalli Intensity Scale measures the intensity of an earthquake by observing its effect on people, the environment and the earth’s surface.

While the Mercalli scale describes the intensity of an earthquake based on its observed effects, the Richter scale describes the earthquake's magnitude by measuring the seismic waves generated by an earthquake. The two scales have different applications and measurement techniques. The Mercalli scale is linear and the Richter scale is logarithmic. i.e. a magnitude 5 earthquake is ten times as intense as a magnitude 4 earthquake.